Najczęstsze choroby zakaźne psów i kotów

Choroby zakaźne stanowią jedno z największych niebezpieczeństw dla naszych domowych pupili, nierzadko niosąc ryzyko także dla ludzkiego zdrowia. Przedstawiamy najczęściej występujące schorzenia wśród psów i kotów wraz z opisem objawów oraz podstawowymi metodami leczenia.

 

Choroby zakaźne psów i kotów – charakterystyka i postępowanie

 

Psy i koty – wliczając w to osobniki niewychodzące – są bez przerwy narażone na czynniki etiologiczne w postaci bakterii, wirusów, grzybów, czy pierwotniaków, przyczyniających się do rozwoju chorób zakaźnych. Statystycznie do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez kontakt z chorym zwierzęciem i odchodami, jednak nie wyklucza się ich przenoszenia przez kontakt z odzieżą lub butami właściciela. W wielu przypadkach leczenie okazuje się kosztowne lub wręcz niemożliwe, doprowadzając do śmierci pupila. Szczęśliwie większość z nich nie stanowi dużego zagrożenia dla człowieka, poza szczególnie niebezpiecznymi wyjątkami, takimi jak wścieklizna. Choroby zakaźne zwierząt, które mogą zostać przeniesione do ludzkiego organizmu, nazywa się zoonozami.

 

Podstawowy środek ochrony przeciwko chorobom zakaźnym u psów i kotów stanowią szczepienia i regularne wizyty u weterynarza. Właściciel powinien zwracać uwagę na każdy kontakt z dzikimi lub bezdomnymi osobnikami. Jeśli nasze zwierzę po powrocie do domu nosi ślady zadrapań, ugryzień bądź innych urazów, świadczących o walce, należy zwrócić się o poradę i podstawowe badania do gabinetu.

Zauważyłeś niepokojące objawy u swojego pupila? Sprawdź naszą ofertę i umów się na wizytę - leczenie zwierząt Radzionków.

 

Jakie choroby zakaźne występują zarówno u psów, jak i u kotów?

 

Naszą listę najczęściej występujących chorób rozpoczniemy od tych, które mogą wystąpić zarówno u psów, jak i kotów. Każdy z przykładów zostanie opisany pod kątem pochodzenia, objawów oraz sposobów leczenia.

Bąblowica

 

Bąblowica to choroba pasożytnicza, wywoływana przez tasiemca bąblowcowego. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z jajami tasiemców, które mogą znajdować się w sierści lub pysku zwierzęcia. Choroba może zostać przeniesiona na człowieka i nie ujawniać się przez długi okres, nawet kilkunastu lat od zakażenia. Po przedostaniu się do organizmu jaja przekształcają się w larwy, które dojrzewają w narządach wewnętrznych, np. w wątrobie. Do najczęściej spotykanych objawów zalicza się ból brzucha, nudności, wymioty, przewlekły kaszel, duszności, czy ból w klatce piersiowej, w zależności od zajętego narządu.

 

Leczenie bąblowicy wymaga często interwencji chirurgicznej. W przypadku niewielkich torbieli stosuje się farmakoterapię albendazolem. W kwestii profilaktyki chroniącej przed zakażeniem zaleca się odrobaczanie zwierząt i dokładne mycie rąk po kontakcie z pupilem przed posiłkiem.

 

Toksokaroza

 

Czyli zakażenie larwami glist psich lub kocich. Po połknięciu przez człowieka przedostają się one do krwi przez ściany jelita i wędrują do różnych narządów. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt z chorym zwierzęciem, jego odchodami bądź skażoną nimi ziemią. Ze względu na sposób transmisji choroba dotyka często dzieci, w szczególności bawiące się w niezabezpieczonych piaskownicach.  Do najczęstszych objawów zalicza się bóle brzucha i głowy, drgawki, wysypkę, gorączkę, powiększenie śledziony i wątroby oraz upośledzenie widzenia.

 

Jeśli choroba przebiega bezobjawowo, leczenie nie jest wymagane. W innych przypadkach koniecznym okazuje się stosowanie glikokortykosteroidów bądź leczenia zabiegowego. By zapobiec zakażeniu zaleca się dokładne mycie rąk po kontakcie zwierzęciem lub z ziemią.

 

Wścieklizna

 

Najgroźniejsza spośród zwierzęcych chorób zakaźnych. Pasożytuje w skórze psa, kota lub człowieka, żywiąc się komórkami skóry. Przekazywana jest przez ślinę zwierzęcia, które zaraża się najczęściej podczas walki z dzikim osobnikiem. Objawy pojawiają się w ciągu kilku miesięcy lub lat i obejmują m.in. gorączkę, obolałość, pobudzenie i zaburzenia neurologiczne. W kolejnym stadium choroby obserwuje się omamy, nadpobudliwość, wodowstręt, drgawki i zaburzenia oddychania lub krążenia. W ostatnim etapie dochodzi do śpiączki i śmierci.

 

Każdy przypadek wścieklizny w Polsce podlega przymusowej hospitalizacji ze względu na wysoką zaraźliwość. Możliwe jest uodpornienie się na chorobę poprzez podanie antytoksyny i szczepionek. By uniknąć zakażenia, w przypadku pokąsania należy bezzwłocznie oczyścić ranę i zgłosić się do lekarza w celu oceny kwalifikacji do szczepienia. Zwierzę powinno zostać przekazane do obserwacji werterynaryjnej na 10-15 dni od pojawienia się objawów.

 

Giardioza

 

Nazywana też lambliozą. Jest to choroba wywoływana pasożytem jelitowym giardia i stosunkowo często występuje u psów, kotów i ludzi. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z odchodami zakażonego zwierzaka. Typowymi objawami, obserwowanymi u pupili, są wymioty i zielone biegunki. U człowieka przypomina typowe zatrucie pokarmowe. Gardioza może mieć przebieg bezobjawowy bądź przyjmować postać ostrą lub przewlekłą.

 

Poza typowymi lekami, podawanymi podczas biegunki, stosuje się również substancje mające wyeliminować pasożyta z organizmu, takie jak albendazol, mebendazol, tynidazol czy paromycyna. Standardowym środkiem pozwalającym uniknąć zakażenia jest dbanie o higienę, dokładnie mycie rąk po sprzątaniu i używanie w trakcie niego rękawiczek.

 

Kleszczowe zapalenie mózgu

 

Czyli choroba wywoływana przez pajęczaki, przed którą jesteśmy ostrzegani w mediach każdego roku w czasie wiosny i lata, powodująca zapalenie opon mózgowych. Do zakażeń dochodzi najczęściej podczas spacerów w parkach i lasach oraz kontaktu z dzikimi zwierzętami. Standardowe objawy to gorączka, bóle stawowe i mięśniowe, zmęczenie, nudności i brak apetytu. Następnie wirus migruje z krwią do układu nerwowego i przyjmuje postać oponową, mózgową lub rdzeniową. W ciężkim przebiegu może dojść do niedowładu kończyn i porażenia.

 

Najlepszy środek zaradczy stanowi zaszczepienie siebie i zwierzęcia przeciwko KZM. W przypadku wkłucia przez kleszcza należy natychmiast dokładnie usunąć pasożyta ze skóry. Obecnie nie istnieje żadna metoda, która pozwoliłaby zwalczyć wirusa kleszczowego zapalenia mózgu po zakażeniu. Stosuje się jedynie leczenie objawowe.

 

Sprawdź, jak chronić zwierzęta przed kleszczami.

 

Najczęstsze choroby zakaźne występujące u psów

 

W tej części przedstawiamy choroby zakaźne charakterystyczne dla psów. Z uwagi na spacery zwierzęta te są zdecydowanie bardziej narażone na kontakt z wirusami, bakteriami i innymi czynnikami chorobotwórczymi niż koty niewychodzące, dlatego ich znajomość oraz regularne szczepienia okażą się szczególne ważne dla ich właścicieli.

 

Tasiemiec u psa

 

Tasiemiec psi (Dipylidium caninum) to gatunek pasożyta, do którego transmisji dochodzi podczas kontaktu z psem lub zakażonymi przedmiotami. Jest przenoszony szczególnie często na dzieci, np. podczas wkładania palców do ust po kontakcie z psem. Po przedostaniu się do układu pokarmowego człowieka wywołuje dypylidozę. U ludzi choroba przebiega zwykle bezobjawowo. Zakażony pies przejawia z kolei zachowania, charakterystyczne dla świądu odbytu. W odchodach zwierzęcia znajduje się ruchome proglotydy pasożyta.

 

Do leczenia tasiemca psiego wykorzystuje się farmakoterapię, najczęściej prazykwantel bądź niklozamid. Nieleczony tasiemiec może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia pupila. Środek zapobiegawczy stanowi przede wszystkim regularne stosowanie środków odrobaczających i używanie szamponów przeciwko wszom i pchłom.

 

Leptospiroza

 

Leptospiroza to choroba wywoływana przez krętki leptospira, do której dochodzi poprzez kontakt ze skażonym moczem lub kałem. Do najczęściej obserwowanych objawów u ludzi należy gorączka, dreszcze, bóle mięśni i stawów, opryszczka wargowa, rumień skórny, przekrwienie spojówek i wysypka. U psów zauważa się brak apetytu, biegunkę i wymioty, silne osłabienie i apatię, nienaturalnie sztywny chód, bezmocz lub częste oddawanie moczu, a także charakterystyczną żółtaczkę.

 

Leptospirozy nie wolno bagatelizować – jest to choroba groźna zarówno dla psa, jak i dla człowieka. Jej leczenie polega na stymulacji układu odpornościowego psa poprzez podawanie surowic odpornościowych. U właściciela i pupila konieczne okaże się zastosowanie antybiotyków i programu leczenia objawowego.

 

Parwowiroza

 

Nazywana też psim tyfusem. To niebezpieczny wirus, atakujący zwykle szczenięta do 6 miesiąca życia. Źródłem zakażenia może być kał, ślina, mocz lub wymiociny chorych zwierząt. Patogen ten jest w stanie przeżyć w środowisku nawet pół roku, w związku z czym może zostać przeniesiony na człowieka przez wszystkie przedmioty, z którymi zetknął się zarażony osobnik. Do objawów zalicza się apatię, spadek apetytu, wymioty i intensywne, czasami krwiste biegunki.

 

Parwowiroza wymaga stałej opieki w lecznicy. Podczas pobytu podaje się niezbędne leki przeciwwstrząsowe i osłonowe, a także kroplówki. Weterynarz dba o utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej organizmu i poziomu cukru.

 

Choroba Rubartha

 

Zakaźne zapalenie wątroby to choroba psów, charakteryzująca się zróżnicowanym przebiegiem. Czynnik etiologiczny stanowi adenowirus, który jest w stanie utrzymać się poza organizmem od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy. U psów młodych obserwuje się objawy, takie jak znaczny spadek energii, ospałość, wysoka temperatura, powiększenie węzłów chłonnych, wymioty i zapalenie migdałów. 20% przypadków choroby Rubartha kończy się śmiercią zwierzęcia.

 

Podczas leczenia ZZW stosuje się antybiotyki, niesteroidowe leki przeciwzapalne, atropiny, leki hipersmotyczne i miejscowo glikokortykosteroidy. Pomocą formę wspomagającą stanowi płynoterapia. Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania chorobie jest szczepienie przeciwko chorobie Rubartha należące do grupy szczepień podstawowych.

 

Choroby zakaźne najczęściej występujące wśród kotów

 

Ostatnią część artykułu poświęciliśmy często diagnozowanym chorobom zakaźnym wśród kotów. Ponownie niektóre z nich wymagają szczególnej uwagi ze strony właściciela, nie niosąc szans na wyleczenie dostępnymi dziś środkami.

Toksoplazmoza

 

Toksoplazmoza to choroba zakaźna, wywoływana przez pierwotniaka, którą koty wychodzące zarażają się najczęściej, zjadając upolowane gryzonie, ptaki lub surowe mięso bądź podczas kontaktu z odchodami chorego osobnika. O ile u człowieka przebiega zwykle bezobjawowo bądź podobnie do grypy, tak u ciężarnych kobiet, które nigdy na nią nie chorowały, może dojść do uszkodzeń płodu, a nawet poronienia.

 

By zapobiec zarażeniu toksoplazmozą, zaleca się unikania kontaktu z obcymi kotami i przebadanie siebie oraz własnego zwierzaka na obecność przeciwciał. Po pierwszym zakażeniu dochodzi do wykształcenia się odporności – w takich wypadkach choroba nie stanowi żadnego niebezpieczeństwa.

 

Choroba kociego pazura

 

Jedna z najczęściej spotykanych chorób o podłożu bakteryjnym, przenoszona przez pchły. O ile u zwierząt nie wywołuje ona żadnych objawów, tak u człowieka – w wyniku polizania, zdrapania lub ugryzienia – mogą pojawić się gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, bóle głowy i pleców, zmęczenie i zaczerwienienie w miejscu zranienia. U części chorych obserwuje się postać atypową, powodującą powstawanie ziarniaków wątroby i śledziony oraz drgawki. Infekcja jest niebezpieczna dla osób z osłabionym układem odpornościowym.

 

W większości przypadków choroba kociego pazura leczy się samoistnie – wszystkie objawy znikają w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. W ostrych postaciach niezbędne okazuje się podanie antybiotyku – najczęściej azytromecyny lub doksycyliny.

 

Chlamydioza typu kociego

 

Kolejna choroba bakteryjna na liście, przejawiająca się u kotów występowaniem wydzieliny (wysięk ropny) w oku – i to właśnie kontakt z nią może skutkować przeniesieniem na człowieka. O ile u właściciela objawy mogą nie wystąpić (a jeśli występują, przypominają rzeżączkę), tak stanowi ona poważne zagrożenie dla kota. Może powodować choroby oczu, a nawet doprowadzić do rozwoju białaczki.

 

Leczenie chamydiozy typu kociego wymaga zastosowania antybiotykoterapii, zwykle opartej na amoksycylinę. U dorosłych kotów wykorzystuje się również doksycyklinę. Kuracja trwa zazwyczaj 2-4 tygodnie. U dobrych weterynarzy znajdziesz możliwość zaszczepienia kota przed bakterią.

 

FIP – najgroźniejsza choroba dla kotów

 

Zakaźne zapalenie otrzewnej to śmiertelna i wyniszczająca choroba kotów, przekazywana poprzez krew (np. pogryzienie) bądź kontakt zdrowego osobnika z odchodami lub wysiękiem chorego. Nie przenosi się na człowieka. Wyróżnia się jej dwie odmiany – wysiękową (w trakcie której kot umiera w ciągu kilku tygodni) i bezwysiękową (okres życia do kilku miesięcy). W większości przypadków weterynarze po wykryciu FIP zalecają uśpienie chorego zwierzęcia, by ograniczyć jego cierpienie. Do najczęściej wymienianych objawów pierwszej postaci zalicza się chudnięcie, problemy z oddychaniem, powiększenie brzucha, matowa sierść i apatia, a do bezwysiękowej – zmętnienie rogówki, drgawki, nietrzymanie moczu, zaburzenia orientacji i żółtaczkę.

 

Obecnie nie istnieją leki dopuszczone do użytku, które leczyłyby FIP. Życie kota może być przedłużone za pomocą sterydów. By uniknąć zakażenia, należy dbać o higienę kuwety, zwłaszcza jeśli nasz dom zamieszkuje więcej niż jeden osobnik – wtedy na jedną kuwetę powinien przypadać jeden kot. Rozwojowi choroby może zapobiegać również wyleczenie dolegliwości układu pokarmowego.

 

Diagnostyka chorób zakaźnych psów i kotów w gabinetach Pluto i Dog-Torek

 

W przypadku podejrzenia choroby zakaźnej, chęci przeprowadzenia badań okresowych, czy wykonania szczepienia, zapraszamy do gabinetów weterynaryjnych Pluto i Dog-torek w Radzionkowie i Piekarach Śląskich. Nasi wyspecjalizowani lekarze zadbają o twojego pupila i zaproponują najlepszy plan leczenia, a także zapoznają cię z podstawowymi zasadami profilaktyki zwierząt, chroniącej przed zakażeniem zarówno ciebie, jak i twojego pupila.